โบราณสถานแห่งนี้ ตั้งอยู่บนเนินเขาทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองเชียงแสน ไม่ปรากฏประวัติความเป็นมาของวัดนี้อย่างชัดเจนแต่ในตำนานพื้นเมืองเชียงแสนกล่าวถึงคณะสงฆ์นิกาย ป่าแดง หรือลังกาวงศ์ มาบวชกุลบุตรที่เกาะดอนแท่น เมืองเชียงแสนในช่วงต้นพุทธศตวรรษที่ ๒๐ และนิกายนี้เป็นคณะสงฆ์อรัญญาวาสี หรือวัดป่ามักตั้งอยู่นอกเมืองซึ่งสอดคล้องกับที่ตั้งของโบราณสถานแห่งนี้ โบราณสถานแห่งนี้มีร่องน้ำที่ขุดเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ล้อมรอบอาคารต่าง ๆ คือ มณฑปและวิหาร ซึ่งประดิษฐานพระประธานที่มีหน้าตักกว้างถึง ๗ เมตรถือว่ามีขนาดใหญ่ที่สุดของเมืองเชียงแสน ลักษณะของอาคารหลังนี้ คล้ายคลึงกับโบราณสถานวัดศรีชุม เมืองสุโขทัย นอกจากนี้ยังมีอุโบสถและอาคารโถงอีกหนึ่งหลัง โบราณวัตถุที่พบมีทั้งอิฐมีรอยจารึก อิฐมีลวดลายรูปบุคคลและลวดลายต่าง ๆ ชิ้นส่วนพระพุทธรูปพระพิมพ์และชิ้นส่วนภาชนะดินเผา โบราณสถานแห่งนี้น่าจะถูกสร้างขึ้นตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ ๒๐ แล้วใช้งานเรื่อยมาจนถึงพุทธศตวรรษที่ 22 จนทั้งร้างไปในช่วงเวลานี้หรืออาจจะหลังจากนี้ไม่นานนัก อ้างอิงข้อมูล​ พิพิธภัณฑ์​สถานแห่งชาติเชียงแสน​ จังหวัดเชียงราย สำนักศิลปากร​ที่7​ กรมศิลปากร​ กระทรวงวัฒนธรรม​



เลขที่ : ต. อ. จ. เชียงราย 57150

-

- ผศ.ดร.พลวัฒ ประพัฒน์ทอง : มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง :

-